Op zaterdag 2 september verzamelden de dames van Weefkring Westland en de genodigden zich ’s ochtends in de werkplaats, waar de koffie en thee klaarstonden. Het viel meteen op dat de meeste dames een prachtige shawl droegen, die zij – hoe kan het ook anders - zelf geweven hadden.
Een voorproefje van wat er in de entree en op de zolder te zien is: een feest voor het oog. Weefkring Westland laat zich van haar beste kant zien en de dames waren zelf ook onder de indruk van de manier waarop hun werk een plaats heeft gekregen in de expositie. Te midden van alle mooie en kunstzinnige weefsels nam Henk van Lenteren, voorzitter van het museum, het woord en hij sprak zijn waardering uit over de samenwerking en de totstandkoming van de expositie. Daarna gaf hij het woord aan Anneke Fennema, weefster en coördinator bij museum Het Wevershuis in Leiden. Zij maakte een vergelijking tussen Het Wevershuis en De Timmerwerf en stuitte daarbij op een aantal overeenkomsten. Beide musea zijn gevestigd in een eeuwenoud pand, liggen aan een water en er is altijd een heel oud ambacht uitgeoefend. Anneke schetste de ontwikkeling van het weven. Zij vertelde over de eeuwen van het thuisweven, een nuttige en noodzakelijke bezigheid, die op den duur in werkplaatsen en uiteindelijk door fabrieken werd overgenomen.
In de zestiger jaren van de vorige eeuw werd het huishouden minder belastend voor de huisvrouw door de komst van elektrische apparaten en de gezinnen werden kleiner. Er ontstond vrije tijd voor de vrouw om zelf een hobby te starten en zo werd het weven weer opgepakt. Een techniek die allang uit de thuissituatie was verdwenen, zodat de vrouwen weeflessen moesten nemen. Als je de resultaten van hun inspanningen ziet, is het zonneklaar dat er heel veel techniek en creativiteit aan te pas komt. Anneke verrichtte de openingshandeling door op het weefgetouw een gouddraad in te weven.
Filmpje van de opening is hier te zien
-640-480.jpg)
-860-573.jpg)
Op zaterdag 10 juni verzamelden 62 personen zich op het Rankplein. Vandaar vertrok een stoet auto’s naar Hoek van Holland, maar een aantal sportievelingen gaf de voorkeur aan een fietsritje. De zon scheen, de koffie was bruin toen we aankwamen en de taart smaakte prima.
De locatie was bijzonder: eigenaar Piet van der Meer bleek een ongeremde verzamelaar te zijn van allerlei objecten uit de jaren dertig tot zestig van de vorige eeuw. In zijn schuur hangen en staan oude spullen en achterin de bloemenkas bevindt zich een verrassende collectie van oud gereedschap en oude gebruiksartikelen.
Piet van der Meer heeft daar met zijn eigen handen een huis gebouwd van oude bouwmaterialen en buiten een kasteeltje met een heuse toren. Dat kasteeltje staat overvol met objecten die de tongen losmaken. Zowel Piet als zijn twee dochters kunnen er geweldig over vertellen.
Tot slot werd er een groepsfoto gemaakt, waarna we weer verzamelden om naar Paviljoen De Oase bij Vluchtenburg te gaan. Daar werden we door het personeel in livrei ontvangen en het was heerlijk toeven in de patio. De drankjes en een hapje zorgden voor een opperbeste stemming, zodat iedereen tevreden en voldaan in het zonnetje naar huis terugkeerde.
Voor foto's, klik hier
Wij gedenken ons oud-bestuurslid Anton van der Sande, die op 11 november j.l. overleed. In december 1993 benaderde het voorlopig bestuur van De Timmerwerf hem met de vraag om in het bestuur plaats te nemen. Een schot in de roos, want Anton heeft die functie met verve en passie vervuld tot hij in 2011 afscheid nam van het bestuur. Dit betekende geenszins het einde van zijn betrokkenheid, want Anton bleef aan het museum verbonden als vrijwilliger. We kunnen wel stellen dat hij tot in de haarvaten van het museum zat en dat tot bijna het laatste moment, toen we hem vanwege zijn afnemende gezondheid moesten gaan missen op de vrijdagochtend.
Die vrijdagochtend stond model voor alle activiteiten die Anton runde voor het museum. Zijn timmerkwaliteiten waren zeer beperkt, maar het wekelijks opwinden van de klok, zijn verhalen en zijn grappen uit de scheurkalender bepaalden zestien jaar lang de sfeer binnen een hechte groep mensen. Zijn warme belangstelling en collegialiteit fungeerden als smeerolie.
Die was ook kenmerkend in zijn omgang met het bestuur, de vrijwilligers, de leden van de Club van 100 en de donateurs en niet te vergeten de kinderen, die De Timmerwerf bezochten. Anton kon hen moeiteloos twee uur bezighouden met zijn verhalen en met het timmeren van houten speelgoed. Niet alleen de kinderen hingen aan zijn lippen, ook de overige bestuursleden en suppoosten konden heel wat van hem leren.
Antons kennis van de geschiedenis van De Lier en het Westland was fenomenaal. Gelukkig hebben veel inwoners daar kennis van kunnen nemen, want Anton heeft veel – vaak in samenwerking met anderen – gepubliceerd.
Genieten hebben we ook van hem geleerd. Je kunt veel werk verzetten als je het met plezier en vanuit je hart doet. De geneugten van het leven liet Anton niet aan zich voorbijgaan. Na afloop van een vergadering was een welverdiend borreltje op zijn plaats en na de opening van de exposities nam Anton zijn vaste plaats in aan de keukentafel om alle gasten van een drankje te voorzien.
De Timmerwerf heeft altijd onvoorwaardelijk op hem kunnen rekenen. We zijn hem dankbaar voor alles en zoals Cor van de Mark het in zijn dankwoord formuleerde: we zijn hem schatplichtig.
-120-120.jpg)
-120-120.jpg)